خلوت گزیده

باید به هر سختی که بود الان خودم را به سالن رسانده باشم و قلبم در دهانم باشد که تو خواهی آمد و برایمان خواهی خواند آقای قربانی. دیشب بعد از دو سال خوشحال بودم از اعماق وجودم که قرار است فتاده ز پا و خسته بنشینم روبرویت تا برایم بخوانی آقای قربانی. ز اشتیاق تو جانم به لب رسید مگر قرار نبود بیایی و نظر به حال دلم کنی و ببینی که چون کردی؟ قبول نیست که تنها خوشی این روزها این چنین ازمان گرفته شود آقای قربانی. همه حدیث وفا می گفتی فقط؟ اعتراضمان را باید کجا سر بدهیم که بشنوی آقای قربانی؟

ادل بشنویم و به روزگار بگوییم که همچنان قول چنین کنسرتی را ازت خواهیم گرفت یا زود است هنوز آقای قربانی؟